آناتومی ستون فقرات و سیستم عصبی محیطی

نخاع

طناب نخاعی امتدادی از سیستم عصبی مرکزی (‏CNS‏) است که شامل مغز و نخاع می باشد. طناب نخاعی در پایین ساقه ‏مغز، در منطقه ای به نام بصل النخاع آغاز می شود، و در کمر به تدریج باریک می شود و مخروط انتهایی (‏Conus ‎medullaris‏) را ایجاد کرده و در آن نقطه به پایان میرسد. ‏

از لحاظ کالبد شناسی، طناب نخاعی از راس بالاترین استخوان گردن یا به عبارتی اولین مهره ی گردن به نام مهره ‏C1‎، امتداد ‏یافته و تقریبا تا سطح بالاترین مهره کمری به نام مهره ی ‏L1‎‏ می رسد. مهره ی ‏L1‎‏ بالاترین استخوان کمر بوده و درست در ‏زیر قفسه سینه قرار دارد. طول طناب نخاعی حدود ۱۸ اینچ (۴۵ سانتی متر) است و شکل نسبتا استوانه ای دارد. بخش های ‏سرویکال (گردنی) و لومبار (کمری) دو منطقه برجسته طناب نخاعی را ایجاد کرده اند. یک بافت همبند به نام فیلوم ترمینال ‏یا رشته ی انتهایی از را مخروط انتهایی شروع شده و تا لگن ادامه می یابد.

در انتهای طناب نخاعی (یعنی مخروط انتهایی)، ناحیه “دم اسب” قرار دارد؛ این ناحیه مجموعه ای از عصب هایی است که ‏نامش از کلمه لاتین “‏cauda equina‎‏”، به معنای دم اسب برگرفته شده است (آناتومیست ها یا کالبد شناسان اولیه فکر ‏می کردند که مجموعه ی این اعصاب شبیه دم اسب است).‏

مایع مغزی نخاعی (‏CSF) طناب نخاعی را احاطه می کند، که آن هم توسط سه لایه محافظ به نام مننژ یا پرده های مغزی ‏‏(سخت شامه، عنکبوتیه و نرم شامه) محافظت می شود